“Ağlamak insanı rahatlatır ve yüreğinde birikmiş olan ağırlıkları atmasını sağlar.” Demişim bir zamanlar.
Doğru bir cümleymiş gibi gelir bana bu.
Ama öyle anlar vardır ki o gözyaşları bazı durumlarda insanda kapanmaz yaralar da açar.
Meselâ, çocuksun ve çok sevdiğin birinin tabutunun ardından el sallıyorsan ve hiç kimse görmesin diye de için için ağlıyorsan evet..
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Devamını Oku
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta