Hayat düz bir şerit halinde bir başlangıçtan bir bitişe doğru gidiyormuş gibi görünüyorsa da aslıda bir kısır döngü…
Yürüyorsun hiç durmadan, önüne hedefler koyuyorsun ve o hedefe varabilmek için menziller geçiyor, merhaleler aşıyorsun ve görüyorsun ki eğer bu dünyaya geliş sebebinin kühnüne varamamışsan beyhude bir çabanın içinde dönüp durmuş, ömür tüketmişsin; üstelik bu yürüyüşte sırtındaki yükün giderek ağırlaştığının da farkında olmayarak…
Yaşadıkça öğreniyor insan; sevinçleriyle üzüntüleri hep iç içe olarak.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta