Hayatı anlayarak, künhüne vakıf olarak yaşamalı insan.
Farkına varmalı, görüp, göstermeli, yaptığımız hatalar için pişmanlıklar yaşayıp Yaratan'a tövbe etmeyi de bilmeli.
Keşkeleri olmalı, ayağı tökezlemeli, düşmeli ya da.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta