Hayatı anlayarak, künhüne vakıf olarak yaşamalı insan.
Farkına varmalı, görüp, göstermeli, yaptığımız hatalar için pişmanlıklar yaşayıp Yaratan'a tövbe etmeyi de bilmeli.
Keşkeleri olmalı, ayağı tökezlemeli, düşmeli ya da.
Ama düştü diye vazgeçmemeli, kalkmalı ve kaldığı yerden yeniden yürümeyi bilmeli.
Hastalanmalı meselâ..
Şifa bulmak için çareler aramalı. Bulduğunda ise şükredip dua etmeli Rabbine.
Yoksa nasıl bilmiş olur, Cenab-ı Hakk'ın verdiği sonsuz nimetlerin değerini? Azze ve Celle.
Recep Akıl
Kayıt Tarihi : 9.2.2025 08:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!