Bizde bir laf vardır der ki "İnsan insanın kurdudur." Bu söz ne yazık ki boşuna söylenmiş bir söz değil.
Hâlbuki insan insanın yurdu olsa daha güzel değil mi, ya da ufku?
Fakat bir türlü tatmin edemediğimiz hırslarımız, evcilleştirmediğimiz ilkel yanımız, zapt edemediğimiz nefsimiz bizi bize bırakmıyor.
Yazık bize. Sofrayı kurmuş, birbirimizi yiyoruz. Ya sonra?
Kayıt Tarihi : 19.8.2024 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!