Yansımalar 218 - Ders Şiiri - Recep Akıl

Hayatın her anı derstir, insan yeter ki öğrenmek istesin.

Okul meslek öğretir, hayat adam olmayı ya da hayvanlaşmayı.

Ders dedim de… Onca baskıya, tehdide rağmen ben daha 12 yaşımda dedemin bakkal dükkânında çırak olarak çalışma hayatına atladım. Çalışma dediysem lafın gelişi.

İşim gücüm dalga geçmek. Okulu da boş vermişim. Her türlü baskıya, tehdide rağmen direniyorum gitmemeye.

***

Daha ikinci günüm çıraklıkta. Öğlen saatleri, dedem camiye gitmeye hazırlanıyor ben de dükkânı tanımaya, fiyatları öğrenmeye çalışıyorum.

Derken bir hanım müşteri geldi. Bir iki bir şey istedi. Hazırlayıp verdim. Parayı uzattı. Hesabı çabucak yaptım ve paranın üzerini geri çevirdim.

"Doğru mu bu para üstü?" diye sordu kadın. Şaşırmıştım. Bir daha hesapladım, doğruydu. Ama kadın ikna olmamıştı.

Kafasıyla tezgâhın üzerindeki kalemi gösterip, "Al bakayım şu kalemi eline, yaz fiyatları alt alta, sonra da topla," dedi.

Bozulmuştum, kızmıştım da üstelik ama kadına belli etmemeye çalışarak dediğini de yaptım. Kafadan bulduğum fiyatla aynıydı. Gururla gösterdim.

Dedem de rahmetli oturmuş gülerek bizi izliyordu.

Kadın, "Evet şimdi oldu. Yazarak yaparsan yanlış yapmazsın," dedi. Sonra da çıkıp gitti. Dükkânın müşterisiymiş ama ben ilk defa görüyordum bu hanımı.

Hayattan aldığım ikinci dersti bu. Birincisinde olduğu gibi ikincisini de yaşlı bir hanımdan almıştım.

Bazı küçük uyarılar insanın tüm hayatını değiştirebilme gücüne sahiptirler.

Ve yine bu küçük uyarılar kişinin hem kendisine, hem de hayatına kalite kazandırırlar.