Balık mevsimi açılıp balık tezgâhlarına hamsi düşmeye başladı mı gözlerimin önüne gelip yerleşen ilk resim kuzinesinin (kendisi öyle derdi; “kuzinem”) başında hamsi kızartan rahmetli annemin hayali olur.
Annemin hamsi kızartmada kullandığı ve bu iş için zaman zaman mahalleye bakır kapları kalaylamak için gelen gezgin kalaycı esmer vatandaşa özel olarak sipariş verip yaptırdığı bir tel ızgarası vardı. Uzun, ince...
Hiç üşenmez oturur başına kuzinesinin, odun ateşinin közünde bir seferde bir kişilik pişirilebilen o ızgarayla koca bir horantayı (koca koca adamları, hanımları) hamsiye doyururdu.
Hamsi bu, ateşi göster tamam. Al dışarı dök sofranın üzerindeki siniye olsun bitsin. Geriye sofranın etrafına dizilmiş oturan bizlere yemek düşerdi.
Ve tabi o kuzinenin olmazsa olmazı, iki taraflı koca demlik, tıkır tıkır kaynayıp sırasını beklerdi.
Hamsi dediğin nedir, balığın en ucuzu. Ama ya kuzinenin başında toplanıp neşe içinde o ucuz balığı yemenin ve sonrasında demli çayları keyifle yudumlamanın değeri, ederi, maliyeti?
“Kuzine,” deyip geçmemek lazım… Kuzine önemliydi evet, hem de çok önemli… Böyle işte…
Kaç yaşında olursanız olun, anneniz hayatta değilse öksüzsünüz.
Allah cümle geçmişlerimize rahmet ve mağfiret eylesin. Ruhları şad, mekânları Cennet, makamları âli olsun. Amin! 22.10.2011
Recep Akıl
Kayıt Tarihi : 8.6.2021 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!