Hayatı bir yarış gibi görmek ve düzenimizi ona göre oluşturmak ne kadar doğru acaba?
Her yarışın sonunda ulaştığımız noktada bu kez başka bir yarış bekliyor olmayacak mı bizi?
Yarıştan yarışa koşmak nereye kadar? "Hayat zorluyor." mazeretinin ardına sığınmak ne kadar gerçekçi?
En iyisi insanoğlu arada bir durup nefes almalı, hiç değilse bu mola süresi içinde dünyaya neden gönderildiğini soruşturmalıdır.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta