Yansımalar Şiiri - Utku Temizkan

Hikayeler okumuşum bir bahar boyunca,
Anlatılmış birtakım insanlar hem de mutlular.
Aynasız bakma vaktidir içim güz dolunca,
Yansımalarda ne bir sima ne de huzur var.
…
Dinlenmeden dillendirilmiş ve yarım kalmış,
Gönülse yorgunluğuyla bir hülyaya dalmış.
Sayfaları okundukça yavaş yavaş yanmış,
Yalnızlığın ikliminde donan ruh, har sanmış;
Akıl dur demiş kalp vur, sustukça sönmüş;
Uslanmayan us, yakmış ve küle dönmüş.

Gecenin siyahında renkler soluyor bir bir,
Fikir aydınlıkken neden karanlıktır zikir?
Gönlümden bir damla yaş damlayabilse,
Aklım barındırdığı hatıralarını silebilse,
Aksa ruhum sonsuzluk ırmağında meçhule,
Gerçi hastalıklı haline vuslatı bile ne çare.

Sonlanmak isterdim başladığım çizgide,
Fakat söylemişim kendimi hep bir ezgide.
Kilitli anlamlar aklımın derinlerinde yatar,
Yalnızlık, kalabalık hayallerime renk katar.
Anlamsızdır arayışlarla tüketilmiş zaman,
Karalamaktır beni hakikat ışığına taşıyan.
…
Geleceğe uzayan çizgiler öylesine belirsiz,
Tükenmiş anılarım hatırlanmaktan solmuş.
Mevsimlerim kış, bahara olan özlem yersiz,
Gezgin, her zamanki yollarında kaybolmuş.