Yansıma Şiiri - Hakan Karaduman

aynadaki yüzüne saklanır, yıldızlar aşıp gelen,
gözbebeklerinden yansır yaşamın özü,
sana bakar O, senden gelen yansımasıdır ruhu.

düşeyazmadan düşersin, toprak çeker bedenini,
kara betonlara çarpıp dağılır seni tutanlar,
birden anla eşitlenir, bir sonraki hesaplar.

acı derinden gelir, panik sarmalarken an sarılır bedene,
bu kez film siyah beyazdır, içinde sen, ve sana dair olandan,
gelecek zaman ıssız bir uzaklığa kaybolur, ışıklar söner dünyandan.

aynadaki yüzüne saklanır, yıldızlar aşıp gelen,
umutlar vardır kızgın yüzünden yüzüne gelen,
bir mutluluk inadıdır şükür teşekkürü, yeni nefeslerle gelen.

bakir kalacaktı bellenmemiş hayal toprakları,
dölyatağı huzursuz başkaldırıda,
yeniden kalkmak ayağa bir hayat boyu.

Aynadaki yüz gülümser: “Bu topraklara
İyiki ekmişim seni yalnızlığımın yürekli şeni
Yeni maceralarınla keyiflendir beni.”

Yaşam geride kalanlardan çıkıp yeniden başlar,
Bu kez daha sağlamdır yaralı ayağa basan ayakkabılar
Bir ırmak boyunda elinde olta yaşı çocuk, arada sırada hatırlar.

Kendinden alacaklarına bir kez daha zaman doğar
Bakışlar rahatlar, hareketleri ferahlar, yeniden doğar
Çok azı yaşadıklarına anlamlar katar, her şey yavaşlar.