Yansıma Şiiri - Mehmet Ervural

Düşlerimden eksilmiyor o güzel yüzün
Cennetin fani dünyada yansıması olan yüzün
Zaten ne hakla eksilsin ki düşlerimden
Tanrının varlığını kanıtlarmışcasına bir çehre
Biliyorum göreceğim yüzünü ölünce de

Herkesin bildiği, inandığı tanrının eseri olan bu dünyada
Nereye baksam o muhteşem yaratılış ve estetiğin
parçalarını görüyorum hayatta
Bu parçaların meğer bir anlamı varmış
Hepsi o güzel yüzünün bir parçasıymış
Ağaçların aheste aheste salınması saçların
Deniz sonsuzluğa uzanan ufuğu gözlerin
Dağların eşsiz, kavisli heybeti kaşların
Karların kıskanılacak yumuşaklığı yanakların
Arıların yüzlerce çiçekten ürettiği en tatlı bal dudakların
Tabiatın güzelliğiyle orantılı, çöller gibi dümdüz ve kusursuz burnun
Ve hepsinin birleşip, cennetin yansıması olan yüzün
Bütün bunlar yap boz gibi
Ama sayılı parçadan ibaret değil bu yap boz
Hayatın türlü türlü güzelliğini kapsıyor
Her zaman aynı kalmayıp sürekli değişiyor
Ölümlü dünyada ölüme kafa tutuyor
Ölmüyor, yaşıyor...