Yanmıyorsam Namerdim Şiiri - Esat Anık

Sığındığım limansın, garip gönlüme yârsın.
Senle yoğrulmuş mayam, senle kemâle erdim.
Benim alın yazımsın, dualarımda varsın;
Seni günde beş vakit anmıyorsam, namerdim.

Sanki her bir hücremsin, sanki cân içre cansın;
Yaktın ya ciğerimi, bırak yanarsa yansın.
Benim hayat damarım, damarımdaki kansın;
Seni kendimden parça sanmıyorsam, namerdim.

Yıllar var ki gezerim etrafında, yörende.
Eşin benzerin var mı şu dünyada, evrende?
Sana müptelâyım ben; her saniye çevrende
Kelebekler misali dönmüyorsam, namerdim.

Uzak durma ne olur… Yanıma gel, yanıma!
Sensizlik bana ölüm; dinime, imanıma.
Sen yaktın ya ateşi, baksana dumanıma!
Aşkınla alev alev yanmıyorsam, namerdim.