Yanmışım Yar Şiiri - Ertürk Demirci

Odamın penceresi, hep sana açılırken
Perdeler inmiş şimdi, karanlıkta kalmışım
Erenler dergahında, badeler içilirken
- Dokunmuşlar dünyama, düşlerden uyanmışım
- Oysa yalanmış dünya, öyle kalır sanmışım.

Bir bir düştü saatler, akrep yaralı şimdi
Hastaydım gözlerine, kimin maralı şimdi
Kaybettim nazlı yari, bimem nereli şimdi
- Açmışım ellerimi, sunmuşum yaradana
- Alev almış yüreğim, bir kor gibi yanmışım.

Şu dağların ardına, Güneş battı batacak
Yaşadıkça bu yürek, senin için atacak
Gonca güle dönecek, yandan ışkın bitecek
- Çiçek koydum saçına, kiraz ister kulağın
- Uç uç böceği gibi, ellerine konmuşum.

RABATLI gül yüzüne, yaban eller bakmasın
Solmasın al yanağın, gözlerden yaş akmasın
Kader hep gülsün sana, acı olup yakmasın
- Sevda denen özlemi, sen işle oya oya
- Aşk denilen ırmaktan, içip içip kanmışım.