Yanmışım Meğer... Şiiri - Necati Simsek

Doğmasaydı bu hasret denen seher
Vakit gelmeden uyanmışım meğer
Sevmediğini çok geç anladım ama
Gönül ocağında yanmışım meğer

Âşkın şarabından içen olmamış
Hüznün değerini biçen olmamış
Sevda köprüsünden geçen olmamış
Kendim değil sana canmışım meğer

Dillerin bülbüle benzer öterken
Yüreğin sahte beden de atarken
Bedenin kahpe gönülde yatarken
Bir sıcak gülmeye kanmışım meğer

Sevdam büyüktür yetinemem azla
Ömrüm geçip gitti bir kuru nazla
El açıp sabaha kadar niyazla
Seni benim olur sanmışım meğer

Aşk sofrada aşmış yedirtemedim
Bir kez seviyorum dedirtemedim
Onca çağırdım da getirtemedim
Senin gönlünde bir anmışım meğer

Kalbin taş kesilmiş eritemedim
İnsanlığın ölmüş diriltemedim
Asi bir nehirdin durultamadım
Bense küçücük bir çaymışım meğer