Yanmışım Dostum Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Kokuyor üstümde kân üstüne kân,
Kimlere diyeyim gel derdime yan.
Duygularda deprem aklıma ziyân,
Güneşin alnında kalmışım dostum.

Ne bu günüm düne, ne dün bu güne,
Uymaz, kaldım herkesin gerisine.
Fikirde soramam hiç birisine,
Akılsızlıktan ders almışım dostum.

İçimde hezeyân ân be ân büyür,
Umarsız derdimi anlayan bilir.
Gizli aglayanı yaradan görür,
Sanki Cehennemde yanmışım dostum..

Her türlü derdim var verem misâli
Kimselere demem mahrem mîsâli
Aslı olan yanar Kerem mîsâli
Ben ferhadı şirin sanmışım dostum

Sezâî hayırdır gördüğün rüyâ
Kalmadı kalmazda kimseye dünya
Neyime çâredir duyarsız leylâ
Kendimi çöllere salmışım dostum.