Yanmışım Şiiri - Ömer Kara

Çiçekler açıp da mevsim baharken
Karanlık bir soğuk yerde yanmışım
Gözlerim anlamsız öyle bakarken
Cenderede kalmış, zorda yanmışım

Divaneyim aklım bedenden azat
Yetiş imdadıma elini uzat
Bende anlamadım bu nasıl tezat?
Ateşte üşümüş karda yanmışım

Dağlar almaz şu derdimi sayınca
Sızlar ciğerlerim akıl ayınca
Yaşadığım bunca zaman boyunca
Buzların içinde narda yanmışım

Kul Seymani âşık diye vuruldu
Aşk elinden seyyah oldu, yoruldu
Eza gördü, çarmıhlara gerildi
Urgana çekilmiş darda yanmışım

19 Kasım 2005-İstanbul

Kul Seymani