Yanmış Evin Şu Göğüs Kafesim

Tavanın perdesini açsam
Bulut bulut duman belirir
Duvarın rengini aralasam
Kül kül yıkılışım delirir
Yanmış evin şu göğüs kafesim.

Siyah bir ağıt evinin gözleri
Çehresi yorgun ikindi üstleri
Akşam dönüşlerinde canını aranır
Annesi pencerede gözlerini silinir.

Hangi yokluğuna bassam
Başını kaldırmış can kırığı
Yerden kesilmiş ayaklarım
Ruhum semaya saplanır.

Yer yüzünün kıyısına vurdu kalbim
Hayalinin kıyısında soldu gülüşlerim
Dalında kurumuş güller gibi günlerim
Umut yağmurları altında yoruluyorum.

Evinin gamzesindeki çiçeğe sorsalar hüznünü
Boynu bükülür...