Yanmayın Dostlar Şiiri - Kâzım Özgür

Kazanılan servet senle gitmiyor;
Dünya ziynetine dalmayın dostlar...
Nefsim isyandadır,gücüm yetmiyor,
Sizde benim gibi olmayın dostlar.

Sabır insanların dert de ilacı,
Barışın senbolu sevgi aracı.
Bu hayat geçici,herkes kiracı.
Azap çukuruna dolmayın dostlar.

Komşunun malında gözün olmasın,
Hesap verme günü hüzün olmasın.
Kandırıp aldatan sözün olmasın,
Dilini yalana salmayın dostlar.

Her zaman dürüst ol,meziyet takın,
Sağını solunu kırmayın sakın…
Hiddetten,şiddetten daima sakın,
Kul hakkı günahtır çalmayın dostlar.

Kötülüğü unut,kafana takma,
Hep doğruları al,kabına bakma...
Kimseyi incitme,yürekler yakma,
Mazlumun ahını almayın dostlar.

İnsanın sırrını vurmayın dışa,
Yaptığın yardımı kakmayın başa,
Ecel yaklaşıyor düşme telaşa,
Ölüm korkusuyla solmayın dostlar.

Hiç ölmem diyenler çok günah etti
Zengini fakiri hepside gitti;
Girince kefene saltanat bitti;
Nefsinin şerrinden.yılmayın dostlar.

Özgür der ki yaram boyanır kana
Kemter bir kulunum affımdan yana.
Sırat köprüsünde yardım et bana,
Saçımı,başımı yolmayım dostlar.

{Kâzım Özgür 15-Aralık-2006}