Kalemimi elime almışken iki kelam çiziktireyim dedim.
Ancak 3 noktadan öteye gidemedi yazdıklarım,
ezel ebed ve sen..
Kalemimdeki mürekkep kan damlatıyor kıyısından,
kağıdım ise akacak kandan çekingen...
Her satıra adınla başlamak istiyorum ancak olmuyor.
Her satır, satır gibi kesiyor kana bulanmış parmak uçlarımı...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta