Yanmayan Ateş Şiiri - Veyis Veyis

Sönmemiş ateşin küllerini savuruyorum,
Ölmeden mezara sığdırıyorum sevgimi,
Nahoş oluyor zihniyetin vurgun isyankar düşünceleri,
Mavzer gibi yıkıyor acıların umutlarımı.

Arandıkça geleceklerde geçmişte kayboluyor anılar,
Medeniyete ulaştıkça kendimi kaybediyorum yollarda,
İçimde kopan tufanlara bıraktım yanmayan ateşin külünü,
Şikayet etmiyorum acıları sana,isyanım yokluğuna.

İçiyorum ayrılık zehrinin son kadehini,
Utanmıyorum arsızlıklardan,
Ateşler halen yanmıyor yangınlarım büyüdükçe,
Savuruyorum aşkın soğuk küllerini,
Serin,derin ve bulanık nehrin sularına uçurumlardan,
Yine çekilen çilelerle avunuyorum.

Külleri savuruyorum yanmayan ateşlerin,
Üzülmüyorum,sitemde etmiyorum artık yokluğuna.

Lambalarını kırıyorum karanlık sokakların,
Çöken sisleri solmayı,pusuları acılarla seviyorum artık,
İçimdeki fırtınaları,yanmayan ateşleri sana yazıyorum,
Yanmayan ateşin küllerini halen yanan sevdamda saklıyorum.