Yanmasını Bilemedik Şiiri - Murat Gezici

İki ateşti bu sevda
Yanmasını bilemedik
Ne yaşananlar var şimdi ortada
Ne kalanlar yalnız odamda…

Sen gittiğinden beridir
Hep çaresizlik
Sen gittiğinden beridir
Her yer sessizlik..

İki ateşti bu sevda
Kenarları oya işlemeli
Dantel iplerinin beyazlığıyla desenli
Anne emeği gibi temiz
Ve asi bir küheylan gibi semiz.
Sen gitmeseydin
Ve bitmeseydi hayallerimiz..

Sabah güneşinin iki gözlü köy odasına doğması gibisin
Kapı gıcırdamasıyla içeri giren kadın
Eteğine tutunan iki tel saman çöpü
Elinde ineklerden sağdığı sabah sütü
Ve ışıl ışıl güneşlerden güzel yüzü…

Bu sevdayla uyanıp sabah namazıyla tarlaya koşan adam
Toprağa vurup kazmasını nimete kavuşmasıyla
Her daim hamd ile ömrü
İnekten gelen sütü
Ve eteklerdeki saman çöpünü
Ve her şeye tok
Her resimden daha güzel yar yüzünü
Ve her şeyden güzel yarin gözünü
Hamd ile Allaha bütün bir ömrünü…
Ve dua ile başlayan her sözünü
Adamışça yürüyordu köy yolunu..

Namertlere ders olsun
Deli divane sevdamız
Dostlara konu olsun
Yıllara meydan okumamız
Kitaplarda yazılsın
Duvarlara asılsın
Sokaklara ismi vurulsun
Örnek olsun sevdamız.
Dillerde yarım kaldı gidişinle sevdamız
Hep yarım kaldı karardı rüyalarımız
Sen;
Güneşler kıskandıran yüzünle,
Benden başkasına sakın ha gülme…

08 Ocak 2018