Yanmaktan öte yol yok Şiiri - Şadan Cerit

Ben böyle edepsiz bir adamım
Sınırsız, aklının arkasında düşünce tutmayı beceremeyen
Aklına ne gelirse,
Kelimeler benim oyuncağım,
Bazen onlardan masallar yazarım,
Bazen gözyaşlarımı akıtırım,
Bazen bir deli, bazen delinin kuyuya attığı taş oluveririm,
Çıkaramazlar beni kuytu kuyulardan...
Geceyle gündüzün arasına sıkışıp kalıyor içimizdeki ben,
Fark edersen kuyunun dibine elini uzatamayacak kadar derindeyim,
Bazen ayaklarının arasında süzülür eteğine sırnaşırım arsız kedi misali,
Hiç tövbe etmedim her gün ellerimi açıpta yalvarıyorum,
Bir kez daha, bir kez daha olsun yanlış yapayım diye..
Yanlışlarımla çiziyorum geleceğimi,
Geçmişimde hiç saklamadım eskimiş mektuplarımı,
Adın bende saklı nice aşklara gebeydi yüreğim,
Kimisi düşük oldu kimisi aslan gibi büyüdü ruhumda,
Adam ettiler mi beni? Dersem...
Ben adam olacak adamıyım sanki,
Fuzuli misali aşkına aşık bir adam değilim oysaki,
Ben aşkların aşıkların gölgesinde alevlenen bir közüm,
Uzatmaktan korkma ellerini,
Yanmaktan öte yol yok, ne senin için, nede benim.