Yanmak Varken Yaşamak Şiiri - Emsal Türkü

Yaşamak gibiydi seni tanımak;
Yaşamak gibiydi arşta ateş arayan ellerine dokunmak,
Dalıp, dibindeki batağı bildiğin bir gölde balık aramak,
Yaşamak gibiydi, balığı tutup çıkarmak ve balığın canını acıtmak.
Susarak, içten içe çaresizce bağırmak duymayan sağır odana,
Ömre değecek bir şarkı gibi duran mihrabında,
Fırtınalara kapılıp savrulmak saray kapısından saray yavrusuna.
Her cefaya rağmen indirmemek taktığım tacı başından.
Biçare bekler şimdi yüreğim ertelenmeyecek yeni bir sefer,
Yaşamak buysa eğer….

Ve yanmak gibiydi vuslatın imkansızlığına inanmak
Vazgeçmek dalıp dalıp gittiğim buz damlası gözlerinden
Susayarak uyanmak kanamalı uykularımdan,
Haklılığına inanmak, bazen de inanmak istemeyip seni korkak bulmak
Geçirilmiş yasaklar halkasına tutunup,
Gözümden silinmeyen yüzüne ve ellerine,
Rastlayamamak hiçbir pencerede;
Pencerelere düşman olmak ölürcesine,
Düşman olmak, seni benden koparıp alan yasaklar çemberine.
Yanmak buysa eğer….

Yaşamak ve yanmak bir arada;
Çoktan kuruyup dikene dönmüş bir gül bahçesinde,
Saadet aramaya benziyor yanmak.
Dönüp dolaşıp senin çağlayan neşvende demlenmek,
Mehtapta şarkılar yazarken; saadete senin adını vermek,
Kıyıya vuran dalgalar gülerken halime,
Kalbimde sızlarken ince bir duvar anlıyorum yaşadığımı
Yaşamak buysa eğer; arayıp seni yakamozlarda kara sevdam,
Hayal kurup uzandığım dizlerinde yeni hayallere kapılmak,
Ayıklayıp dikenleri bir bir gül bahçesinden sana koşmak,
Koşmak, yaşamak ya da yanmak;
Ya yaşamalı ya yanmalı insan……..
Yaşasa da, yansa da
Mutluluk sevdirir insana yaşamayı da, yanmayı da………

(02.07.2007 Beşiktaş)