ateş senden sonra unuttu yakmayı
yokluğun kadar uzun sürmemişti
hiçbir dünya yangını
alevler yürürken kan nehirlerinde
kalbin tüm kapıları demirden sürgü çekse bile
ruhun gizemli yerlerinde
yeniden ve yeniden tutuştu
anılarla büyüyerek her yana ulaştı
yokluğun insan soyunun görebileceği
en büyük ateşti...
16.08.12
İsa YılmazKayıt Tarihi : 16.8.2012 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!