Mehmet ÇINARLI'ya...
Demen bana demen; gerçeği, düşü,
Çatladı, yarıldı sabrımın taşı.
Tutuştu içimde aşkın ataşı,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Demen bana demen, uykudan uyan;
Ruhumda bir derya çalkalanır her an,
Benim için farksız gülen, ağlayan,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Bana söz etmeyin aşktan, sevgiden,
Ben aşkın, sevdanın kendisiyim ben.
Hem yalan ben'imdir hem de yanan ben,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Âdem'im, Cennet'ten kovulan ben'im,
Seyit Nesimî'yle soyulan ben'im,
İçip sarhoş olan ayılan ben'im,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Buyruğumda değil ayağım, elim,
Söyleten kim bilmem, söyleyen dilim,
Beni benden aldı; ben, ben değilim,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Böyle olur sevda baştan aşınca,
Söylediğin bilmez, TUFAN coşunca,
Cümle kırklar, erenlerin peşince,
Yanmak istiyorum yandığım kadar...
Kayıt Tarihi : 30.4.2004 17:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)