Yanmak Şiiri - Kadir Karagöz

Dışarısı sisli gözlerimden yağmur yağar
Alev almış yüreğim duygularımı yakar
Nefes almak bile zor ciğerlerim kanar
Bir ah-ı figandır bu içim içimi yakar

Yaşamak ne zor şey hele ayakta kalmak
Yağmurda gezerken bile içeriden yanmak
Ölüm diye bir şey varmış amaç ayrılığı anlatmak
Bana ölümü anlatmayın daha zor yaşarken yanmak

Sevdim bir kere kaderim artık yanmak
Gündüz gülücük dağıtıp geceleri ağlamak
Kader mani dinlemez bilmiyor ki acımak
Sevenin ahı yaşamak değil ölesiye yanmak

İnsan hayattan soğuyor bilmiyor içeriden gülmek
Buna hiçbir şey denk değil anlatamaz ölmek
Aşk ömürlük yaşanmıyor işi sonsuz olmak
Sevmeyen ne bilsin aşıklık içerinden yanmak

Seneler nasıl da geçiyor imkansız tutmak
Aşığın tek ilacı sevdiğine kavuşmak
Aşk tarifi olmayan kendini ateşe atmak
Kaderim başkasıyla yaşayıp aşkınla yanmak

Bilmem ki yüreğim ne eder zor ayrılığa dayanmak
Ölümden daha beter sevdiğinden ayrı yaşamak
Aşkı sana öğretemedim odur hıçkırığa boğulmak
Nefes alıp verirken alevler içinde yanmak

İşte deli Kadir’im benim hayatım ağlamak
Dostlarıma teselli değil düşer onlara anlamak
Benim derdim ne yaşamak ne de ağlamak
Benimkisi kavuşana kadar değil ölesiye yanmak.