Yanmak Şiiri - İsmet Anik

Kibrit gibi yanmak var
Önce yanarsın sonra yakarsın
Küller birbirine karışmaz
Boyun büker kalırsın.

Birileri mum gibi tepesinden tutuşturur adamı
Erir akarsın,
Yakanın belkide haberi olmaz tükettiğinden.

Birde odun gibi yanılır çayır çayır
Dumanın ayyuka çıkar, küllerin toza toprağa karışır
Kimse umur etmez yandığınla kalırsın.

Henüz yeni yeşermişken yakarlar
İçin için göğnürsün
Ne ateş ne duman çok yazık.

Kimi yandıkça pişer
Kimi çiğ kalır yandıkça yanar.

Yangınlardan geriye
Ateş soğumamış kül
Dalında solmuş gül
Azade olmuş bülbül kalır.