Yanmak Şiiri - Kemal Doğanay

Ormana ateş düşünce
Ormandaki çınar yanar.
Kuşlar dağlardan kaçınca,
Susuz kalan pınar yanar.

İçimde kopar fırtına
Çare olur mu korkuma
Düşman girince yurduma,
Sessiz kalan kullar yanar.

Gül göndersem alan olmaz
Hesabını sorsan olmaz
Huzurunda duran olmaz,
Güvendiğin dağlar yanar.

Dostum dersin, dosttan uzak
Karşımıza çıkar tuzak
Sevdiklerin candan uzak,
Tutunduğun dallar yanar.

DOĞANAY’ım gideceğim
Yol bulunca geleceğim
Sanmayın ki güleceğim,
Sen yanmazsan yollar yanar.