Yanmadan Seni Kanmadan Şiiri - Latif Memiş

Gidilmez bu diyardan kanmadan gidilmez senden yanmadan.
Düşmeden anlaşılmaz yürümeden gözlerini teninden geçmeden kuytusundan.
Seni bulduğum yerlerde kaybetmeden gidilmez geç kalmışlıklardan
Kır çiçeği olup düşlerinde tutunmadan, toprağın teninde kaybolmadan.
Turnalar tutmadan gülümsemeni, dokunuşun canımda can acıtmadan.
Kalınmaz bu diyarda kanmadan kalınmaz senden yanmadan,
Şehir yanmadan kuzgun gözlerinde kanmadan sokaklarda raks ederek.
Oyunlar oynanırken fark edilmeden hüsnü kabul, ilk ışık kaplamadan bedeni.
Ruh bedenden ayrılmadan beden ruha sarılmadan anlamadan gerçeği.
Toprak kabarmadan tohum filizlenip yüreklenmeden rüzgarın peşine.
Sürüklenmeden peşinde ömrün,sana kavuşup kaybolmadan keskin bir virajın trajedisinde.
Korkuda yıkanmadan içmeden dostun kasesinden aşkı tatmadan kaybolmadan.
Sen gelmeden sevmeden sevilmeden gülün gülümsemesi değmeden yağmura
Güneş doğmadan kurşuni yalnızlaşmadan gecenin suskunluğunda.
Tutmadan ay sarhoşluğu havaya savrulmadan bedenler sevdalardan.
Korkmadan anlamadan evreni n gizemi dağılmadan tek tek.
Yürümeden kaldırımda tutuklanmadan ellerde sürgün sürgünde yürümeden.
Kollarda kavuşmadan yüreğini savurmadan seninle durulmadan.
Kuzguni mehtap renklenmeden yağmadan dökülmeden mavinin çizgileri.
Tablolaşmadan manzara dağılmadan sembol şekillenmeden cenin karanlığa.
Kadeh günahından susmadan şifacının parmaklarında yeniden doğmadan.
Doğurmadan kurtuluşu boğulmadan ışığın hüznünde ritim yürümeden.
Doğmadan gecenin gülüşü süzülmeden keskin kelimeler anlamsızlaşmadan.
Dönmeden mabedinden dallanmadan çiçekler meyveye durmadan beyazlaşmadan.
Duraklamadan soluk soluğa ay yüzlü gülümsemeden sensizleşmeden kalabalık.
Dinmeden yalnızlık yağmadan yıldız dilekler tutulmadan yollara koyulmadan.
Dokunmadan yüreğin ellerimde iz bırakmadan sezgilerin tamamlanmadan şiir.
Durmadan yorulmadan zamanı durdurmadan yakmadan sensizliği.
Aşk ritimleşmeden omzunda, yastık kokuna kanmadan yanmadan.
Yakmadan seni başlamadan mahşer ecelinde topraklaşmadan.
Sarsmadan incitmeden dosta yaslanıp yürümeden kaldırımları tatmadan.
Oturmadan sofranda sığınmadan gözbebeklerine anlamında sevişmeden.
Gitmeden senden uyumadan anlamadan gelgitleri yoğurmadan ayrılığı.
Kurgulamadan öykünün tadına zencefil bulaşmadan geçmiş sorgulamadan umudu.
Sen tutmadan kıvrımlardan akmadan nehirler bize dönüşmeden güz.
Sana benzemeden yalnızlık, seni anlamadan yaşamadan yüreğim
Düşlerin terk edip gittiğinde başlamıştık oysa yok olmalara sessizden.
Zirvenin kanadında yağan karların insana dönüşen fırtınasında.
Korkulara hüküm salmış bir eşkıyanın kent günlüklerinde,
Yok olmak seni yaşamaktı sensizliği anlatmaktı kanım yanarak
Ellerin gibi ışığın hüznünü içtiğim saçlarını ıslatan damlalarda.
Senin tadın gibi taşıdığım ömrümün kavgasını sonsuza dek anlatmaktı.
Sensiz her kelimenin ateşinde
Sen ve sana dair ne varsa
Kanar usulca yanar.