Yanmadan Olmaz Şiiri - Hüseyin Kotan

Gül pembesi beyaz ipektir tenin
Geniş göğüslüsün, kuvvetli elin
Hak’tan sürmelidir siyah gözlerin
Okudum fermanı yanmadan olmaz

Kirpikler uzunca gür’dür sakalın
Ümmete Sünnet’tir her türlü halın
Kur’an-ı hakimdi bütün hayatın
Okudum fermanı yanmadan olmaz.

Muhteşem sıralı,inciden diş’in
Gelmemiş cihana bulunmaz eşin
İki cihanın da güneşi sensin
Okudum fermanı yanmadan olmaz.

Edep’le Ravza’na varayım dedim
Eşiğen yüzümü süreyim dedim
O gül cemâlini göreyim dedim
Okudum fermanını yanmadan olmaz.

Doldurur Ravza’nı nur’dan ışıklar
Göz yaşı döküyor gârip aşıklar
Dolansın ruh’uma gül sarmaşıklar
Okudum fermanı yanmadan olmaz

Bedir’de açılan ellere kurban
Cibril’le söyleşen dillere kurban
Beytinde’de yeşeren güllere kurban
Okudum fermanı yanmadan olmaz

Uhud’da kanayan yarana kurban
Mi’râ’ca yükselip varana kurban
Habib’im deyipte verene kurban
Okudum fermanı yanmadan olmaz

Üveys-‘î Kadir-î aşıktır sana
Bir lâhza nazarın erişse bana
Değişmem bu anı iki cihana
Okudum fermanı yanmadan olmaz