09/01/2008
Pervasızca yürür insan,
Kaldırımlar serilir caddelerine şehrin
Gölgen düşer önüne sere serpe
Kendi gölgenden korkarsın…
Bir yalnızlık türküsü çınlar kulaklarında…
Acımasızca vurur yüreğinin gam teline
Vurur vururda yine aşk diye ağlarsın…
Oysa sağır kulaklara haykırıştır belki de
Sana beslenen duygular
Kör gözlerle bakmaktır belki de
Göğün hayran kalınası güzelliğine…
Pervasızca yürür insan,
Bardaktan boşanırcasına yağan yalnızlık altında
Islanır bütün vücudun
Bir titreme alır çatlamış bedenini
Çatlaklarından sızar acımasız keder
İliklerine kadar işler
İşlerde yürüyemezsin
Yığılıp kalırsın gölgen üzerine…
Pervasızca yürür insan,
Yüreğinin gam teline vuran
Umutsuz aşkın peşinden…
Necdet Erdem
Necdet ErdemKayıt Tarihi : 19.3.2008 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerinizi okudum. Bugüne değin yazılmış şiirlerin içinde belki de en çok işlenen temalar aşk ve yalnızlık olmuştur. Sizin şiirlerinizde de bu tema belirgin bir şekilde kendini gösteriyor. Bence içinzde yazmaya genelde sanata karşı bir büyük meyil olduğu izlenimini veriyor. Şiirlerinizde kullandığınız dil modern yaşam insanının kalbinden sökün eden bir dil. Belki de eski dildeki 'dil' kelimesinin karşılığıdır yazdıklarınız tercümesi. Başarılarınızın devamını dilemiyorum, şiirlerinizin devamını diliyorum...
TÜM YORUMLAR (2)