Bilemezsin çünkü sen hiçbir zaman bir martının kanadına takılmış mutluluk parçalarından medet ummadın. Çünkü sen dermanını kağıt parçalarında aramdın ve sen her kucaklayışında ailenin biraz daha senden uzaklaştığını hissetmedin.
Acıları hissetmedin ellerinde. Onlar sana çok uzaklardı. Bir uçurumun dibindeki taşlar gibi, ama ben hayatımı o uçurumlarda geçirdim. Aşağı ve yukarı. Ve ben bu iki kelimeyi hiç unutmadım.
Gecelerce ağlamadın çünkü sen ve asla bilmezsin ne demektir ıslak bir yatakta uyanmak ve sen ağır geceleri de bilmezsin çünkü sen geceleri hiç ağlamadın. Sen babanı anneni kaybetmedin çünkü hayatında ve sen işte bu yüzden yanlızlığı bir kere daha anlayamazsın.
Hayallerin yoktu senin ve tabii ki olmayan herşey gibi onlarda kırılma reaksiyonu göstermediler. Ve sen asla bilmezsin kırık oyuncakları tamir etmenin mutluluğunu ve onların çalışmayışını seyrederken yaşanan hazin anları. Sen sevgiyi de bilmezsin çünkü sen uçuruma hep tepeden baktın.
Aşk senin literatüründe yoktu ama sen aşkı biliyordun. Aşık olamazdın çünkü sen bir canlı olarak da var değildin. Hayvan bile değilken karşıma kadın olarak nasıl dikilebiliyordun aklım almıyor. Beni adam halimle aşklar nasıl yıprattı bilmiyorum ama ben asla yıkılamadım. Hakkım yoktu.
Bitmeyen bir oyundun sen hayatımda. Az kalsın ben bir ara seninle oynamaktan zevk almaya başlayacaktım yanlışlıkla. Bekli mutlu olurmuyduk seninle. Şu an sensiz yapabilir miyim diye kendime soramıyorum çünkü sana muhtacım dolaylı olarak.
Sen bakma öyle karşıdan çünkü intikam vakti geldiğinde havadaki kan kokusu burnunu yakacak ve sen işte o zaman bana umarsızca yalvaracaksın ama ben o zaman senin bana yatığın gibi sen dinlenmiycem hatta duymucam bile.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta