Kimsen kalmayınca ocakta,
kalırsın boynu bükük bir odada yalıncakta
Rüzgar sıvazlar sırtını, ağaçlar örter yapraklarını üstün açıldıkça
Kimse sormaz meyus hatrını
Bir eyvallahı yok ki nafile bir beşer
Ötekiler hep ehven-i şer
Boğazına düğümlenir bunca dert ile keder
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta