Yanlizlik Şiiri - Bahar Avşar

Hani bazen dört duvar arasinda hapis kalirsin ya,
kimsecikler olmaz yaninda,
seslendigin zaman hic kimse cevap veremez sana,
sessizce aglamaya baslarsin o ana...

Hani bazen isyan edersin sevdiginin yokluguna,
sicakligina hasret kaldigina,
ona dokunamamanin verdigi aciya,
baslarsin o zaman o karanlik duvarlara dert yanmaya...

Biliyorsun ona dokunacak kadar yakinsin,
onun özlemi ile kahrolacak kadar da uzaksin...
Biliyorsun yine sabaha kadar onun adini anacaksin,
sevgiden, asktan yanip kül olacaksin...

Ama neye yarar..?

Ne sen o karanlik odadan,
ne de o kör olasi yanlizliktan kurtulacaksin,
ne de o gece sevdigine kavusmanin sevincini yasayacaksin...

Lanetler yagdiracaksin bütün gece,
lanetler yagdiracaksin kaderine,
lanetler yagdiracaksin yanlizligina,
lanetler yagdiracaksin akan göz yaslarina....

Ama seni ne o sonu gelmeyen geceler,
ne o kara duvarlar,
ne o zalim insanlar,
ne de yanlizligin umursayacak....

Yine hersey susacak....
Geriye tek özlem, gözyaslari, yanlizlik ve isyan kalacak....