Yanlızlık Şiiri - Havva Gülbeyaz Coşkun

Yanlızlık
Nereye baksam zifiri karanlık
Sığındığım yerlerde sessizlik
Aman vermiyor yalnızlık
Nerede özlem duyduğum çocukluk

Delicesine sevdiklerim varlığın içinde yokluktalar
Unutulmuş dostane sevgiler
Boşa geçen ömrüme yanar
Çekilmez oldu artık aynalar

İçimden ara ara geçer ağlamak durmadan
Çekinmeden doyasıya bağıra bağıra içten
Nerde insanlık öleceğim bu dertten
Sonsuzluk kadar uzunmuş ömür yalnızlıktan

H.Gülbeyaz Coşkun