Yaralı bir yürekti avuçlarımda,
Bavulumda bir dünya yükü yanlızlık!
Geceleri bir başıma yıldızları beklerdim.
Seher vakti güneşi karşılardım çoğu zaman!
Hoş! "Günaydın" demeyi de bilmezdim.
Nedendir bilmem, ben ve etrafımdaki her şey ters giderdi!
Ne zaman sevmeye koyulsam, yüzüstü bırakılırdım.
Ansızın siyah-beyaz yağmurlar yağardı.
Kurutup, soldururdu rengarenk çiçekleri!
Sonra yıldırımlar düşerdi, gönlümün ahşap evlerine!
Hiçbir yangın bile yanmazdı yüreğim kadar...
Çaresizce yangını izlerdim, feryatlarla,
Ardından yanlızlık rüzgarları eserdi, epeyce.
Buz keserdi tüm sokakları,
Uyusam geçer mi herşey?
Çok üşüyorum! Üzerimi örtün.....
Yusuf Barman
Kayıt Tarihi : 10.10.2019 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!