Yanlızlık Şiiri - Müzeyyen Şahin

Giderek yaşlanıyor yobazlaiıyorum,yanlızlaşıyorum
Yanlızlık hiç de şiirsel değil
İnsanın dünyadaki ilk ölümü
Sevdanın ilk yenilgisi duygulara
Hani gün boyunca sokaklarda dolaşıp!
Elleri boş dönmek akşama
Bir muhabbetin yakınına bile varamamak
Ellerini yakar yanlızlığın kaşıntısı hatta koyacak yer bulamazsın ayaklarını
Sandalyeye oturursuna; ama o hep senin üstündedir.
Sohbetler karşılığını bulamamış bir kafiyenin içi soğumuş kelimeleri
Yanlızlık hiç de şiirsel değil
Bir yanında uçsuz bucaksız tarlalar; ayak değmemiş yollar
Nasıl yol derim kullanmılmayan toprağa
Sesinin fısıltısını duyan bir karşılık yok artık
Ve yanlızlık insanın damarlarını çınlatan kulak gıcırtısı
Sara nöbeti gibi ağız dolusu köpük yanlızlık
Kudurtan çıldırtan ama öldürmeyen
Duyguların ilk ölümü bu başka şeye benzemez.
Hani sevmekle hoşgörülü olmak arası bir şey
Şimdi yanlızca yaşamak istemediğine katlanmak
Kelimeler anlamsız kahveler