Yanlızlık Şiiri - Meral Karabulut

Gökyüzü kararınca ışıklar yanınca,
Tek tek çekilir herkes,
kavuşur özlemler, hasretler
Kurulur sofralar
Kimi ev küskün, kimi ev şen mutlu
Saatler geçirir
Ama üzgün ama gülgün.
Yanında bir nefes
Konuşmasan da kızgın olsan da
Odanda bir sıcaklık
Kavgalar bile güzel
Yanında biri varsa eğer
Sussa da, konuşmasa da o yanındaysa yeter
Hele bir de düşün tek başına olsan
Ne müzik doyurur, ne hatıralar
Bomboş bir sessizlik
Her kes evine çekilmiş
Karanlık koyulaşmış
Anlamsız gelir başkalarının hikayeleri
Kendi hikayeni düşünür boğulursun
Geçmişi kaybettiklerini, sevdiklerini
Tek tek yalnızlığında kaybolursun
Bir yumruk oturur boğazına
Ne söylesen nasıl tutsan kendini
Kendinden utanırsın
Yenilgine kızar, göz yaşlarında kaybolursun.
Akşamları en zoru, yalnızlığın en dayanılmazı
Hüznün seni yener.
Yaşadığına bin pişman olursun.