Kara bir taşta bilenen
Bıçaklar gibi,
Gecelerin ayazında
Bileniyor yalnızlığım.
Yine mi ay doğdu?
Yine mi battı güneşim?
İçimde halay çekiyor hicranlarım.
Ne zaman bir çift kırlangıç görsem,
Ne zaman ötüşen bir çift kumru,
Hatrıma gelir yalnzlığım.
Dökülür içime dert derelerinin suları.
Yanarım ha yanarım.
Yılları silmek için hayalimden,
İşe yaramadı zımpara taşlarım.
Alınmayın üstünüze eski sevdalarım.
Size değil kaderimedir isyanım.
Yine mi akşam?
Yine mi başladı ayaz yalnızlığım?
Kuru iken yanaklarım,
İçimi ıslattı göz yaşlarım.
Elimdeki kalemi kırdım attım.
İdam sehpasına astım sevdamı.
Her köşesinde odamın,
Yalnızlık çiçekleri yırtar betonları.
Bir kahpe yalnızlıkla geçti,
Ömrümün ilkbaharı,sonbaharı.
14 Mayıs 2009 Antakya
iletişim:
[email protected]
Kayıt Tarihi : 20.8.2009 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine mi akşam?
Yine mi başladı ayaz yalnızlığım?
Kuru iken yanaklarım,
İçimi ıslattı göz yaşlarım.
Elimdeki kalemi kırdım attım.
İdam sehpasın astım sevdamı.
Her köşesinde odamın,
Yalnızlık çiçekleri yırtar betonları.
Bir kahpe yalnızlıkla geçti,
Ömrümün ilkbaharı,sonbaharı.
harika bir şiirdi allah yalnızlığından kurtarsın
TÜM YORUMLAR (1)