Yanlızlığın Öyküsü Şiiri - Hercai Gönlüm

Çölde yalnız bir ağaçsın kimse seni ne arayacak ne soracak
kötü hissedeceksin kendini
akşam soğuk gündüz sıcak çıldıracaksın
gözlerin olsa belki ağlarsın, ayakların olsa belki kaçarsın
dilin olsa belki haykırırsın tüm dünyaya yanlızlığını.................
işte ben şuan çöldeki yalnız ağaç gibiyim
ve ağlıyorum gözlerim olmadan

Yeter artık diyorum ölmek istiyorum
kalbim yok ama hissediyorum yaşamı
ilk rüzgarda bırakacağım köklerimi,alsın götürsün beni........
lanet olsun hep esen rüzgar esmiyor artık o da terketti beni
toprak bile rüzgarda uçup gidiyor ben burda kalıyorum
biliyormusun kelepçeler var ayaklarımda, ayaklarım olmadan
zincirlerle bağlanmış ellerim, ellerimi hissetmeden

o an geldi rüzgar hafif hafif tenime vurmaya başladı
heyacanlıyım köklerımden kurtulacağım diye
hüzünlüyüm kurtulduğum an öleceğim diye
ve intihar ediyorum kalbim olmadan
göğe yükseliyorum ruhum olmadan
ve yanıyorum cehennemde bedenim olmadan