Yanlızlığa Dair Şiiri - Emrullah Yılmaz

Yalnızlığın kollarında hep bir yetim gibi
Kalbimde acılarla ben koştum karanlığa
Yoktu karanlığın ve yalnızlıkların kalbi
Ve anladım hasretken aydınlık bir kucağa

Ağlamayı unutmuş neden rahmetten uzak
Çöller misali bulutlara küskündü yüzüm
Sahipsiz anılar koştu bana ağlayarak
Ama yoktu onlara söyleyecek hiç bir sözüm.

Uzun zamandır gözlediğim beklenen vuslat
Her gün bir hayale dönüyordu bu şehirde
Ne takvim doğru söyler ne de şu yorgun saat
Beklemek kolay ama beklenen kim, nerede?

Yalnızlık duygularıma elemli bir ayna
Yalnızlık yüzümde ızdıraptan meçhul devrim
Ben kimim? aşk kimin garibi neyler bu dünya?
Soruların kıskacında şu güçsüz kalbim.

Anlamsız isyanın öfke yüzlü isyankarı
Olmak ne kötü bir sonbahar yalnızlığında
Güneş maviye bürünmüş ay ise sapsarı.
Gerçekten uzak gizemli hayal dünyasında.