Yanlızız Şiiri - Atilla Yükün

Sadece ölürken mi yalnızız
Sanki bu hayat denen ikilemde
Kaç bin kere yalnızız aslında
Çırpınırken kendi içimizde
Yaşamak diye yaşamayı
Sonraya bıraktığımız zamanlarda
Neleri özleriz ve neleri yaşarız
Hep diri bir umutla doğarız yeni bir güne
Ne değişir ki! Günler eskirken
Çizgiler aynı kalır yüzümüzde
Hep varmışız gibi sevdiklerimize
Yalancı bir gülümsemeyle
Unutulmuşluğu alkışlarız…
Vefasızlığa bir çare ararız
Yaşamın bir köşesinde hep
Yalnızlığımıza ağlarız…
Aslında herkes katili değimli?
Bir gün SEVDİKLERİNİN…
Unutsa da unutmasa da…