Üşüyordum yabancı yüzlerin kimliksiz koyuluğunda.
İnsanın sustuğu yerde kırılırmış umutlar.
Susmak ki sevene yapılan en haksız eylem.
Alışmak istemedim yasaklarla dolu şehrimde.
Yüreğim kimsenin içinde ısınsın istemedim.
Her susuşumda acıdım kendime.
Aşksız, sahipsiz; baktım üşümüş ellerime.
Çikolata kâğıdından çıkan bir şiirdi yalnızlığımı dindiren.
Kim bilir yabancı saydığım gözlerdi beklide,
Tenimi sarıp huzur veren;
Farklı çalmıştı telefonum.
Yabancıydı şu kalbimdeki sızı.
Anlam veremedim kendime.
Dudağımın kenarına asılıp duran şu tebessüme;
Tuhaf bir teslimiyetti gözlerinden yüreğime akan.
Kaçamak zamanlarda yıkmak tüm aykırı yasakları;
Ve yaşamak var seninle kuralsız, yasaksız.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
