Kalemim tükendi elimde yazmaz oldu.
Dostan bir selam bile gelmez oldu..
Kapanmış kapılar kilidi açılmaz oldu.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim..
Dağların tepesindeki karlar gibiyim.
Dalında sararıp solan gül gibiyim.
Rüzgarın ardından kopan fırtınayım neyleyim.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim...
Karanlığın üzerine güneş doğar mı?
Tarladaki ekin susuz büyür mü?
Ağlayan bebek ninnisiz uyur mu?
Bu bozuk düzenin kahrını hep benmi çekeyim...
Yoruldum bitmez hasretini çekmekten.
Bozuk düzen yorulmadı dönmekten..
Görürmüyüm güzel günler, ahhhh; ölmeden.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim..
Kayıt Tarihi : 21.12.2006 13:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tarladaki ekin susuz büyür mü?
Ağlayan bebek ninnisiz uyur mu?
Bu bozuk düzenin kahrını hep benmi çekeyim...
El çek tabip yaram derindir demiş ya ozan,
Aldın götürdün yurdum insanının kem talihine.
Tebrikler şairem keyif verdi dizelerin hüzün bile keyiflendiriyor öylesine şartlanmışız ki acılara. Teşekkürler.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim..
Huzun dolu ablam...yuregini hep gokkusagi renginde tut.....opuyorum
sevgimle
saygılar.Şiiriniz çok güzel ve anlamlı...
TÜM YORUMLAR (17)