Yanlız Ömür Şiiri - İlkhan Sandıkcı

Yanlız ömür, duvarlar konuşur
Esir alır bedenimi, ruhumu hapis tutar
Düşüncelerim kalır sadece
Karanlıkla konuşurum zaman geçmez

Yanlız ömür, siyah geceler bitmez
Karnlığa bürünür düşler
Rüyam, kabus olur geceler
Senin sesinden uzak, konuşmayı unutmak

Yanlız ömür, kayıp olur kelimeler
Ulaşması zor beynime
Sıkışmışım sanki bir köşede
Kalmışım yanlız, dört duvar içinde

Yanlız ömür, yanlız yeni yıl
Dert yanan boş bir insan
Kutu gibi bir odaya hapis olan
Çiçeklerim bana teselli olan
Yanlız bir ömür, benim içime dokunan