Yanlız Ölüm Şiiri - Şair Ciciazrail

Yapayalnız mezarlıklar vardır
Suskun kemiklerle dolu gömütler
Bir yürektir geçer ölüm oo geçitlerden
Karanlık, karanlık ve karanlık tır
Bir gemi enkazı gibi
Bir yüreğin içinde boğulurken
Yada cana geçerken deriden

Cesetler vardır
Soğuktan yapılmış ayaklar, yapışkan kilden
Ölüm vardır kemiklerin içinde
Soyut bir ses gibi
Bir havlama gibi köpeksiz

Bir sestir kurtulmuş çanlardan ve gömütlerden
Bir yagmır gibi kabarır, gözyaşı gibi yada

Yalnız ben görürüm o arada

Yelkenli tabutları geniş
Solgun ölüleri taşıyan, ölü saclı kadınları

Melekler gibi beyaz fırınlar
Düşünceli kızları, noterlere evlenmiş
Ölümün dikey nehirlerinde yukarı dogru kayan

Yelkenleri ölümün sesiyle şişmiş
Ölümün sessiz sesiyle dolu yelkenleriyle
Göklere doğru kayıp gider
Sonra varırlarda sesli sahillere ölüler
Ayaksız bir kundura ve insansız giysiler gibidirler
Çalarlar kapıları taşsız ve parmaksız yüzüklerle

Gelirler ağızsız bağırmalar, dilsiz ve dudaksız çığlıklarla
Adımları yankılanır genede
Giysileri ses verir kısık bir ses ağaçlar gibi
Birşey bilmem çok az anlarım görürüm ikide bir
Ama bilirimki türküleri ıslak menekşelerden
Toprağa alışkın menekşelerdendir

Ölümün yüzü yeşildir
Çünkü ölümün bakışları yeşildir
Bir menekşe yaprağının delici ıslığı vardır
Sıkıcı bir kışın bungun aklığında
Ama ölüm süpürgeden bir evrene dalarda
Döşemeyi yalayıp ölüyü arayan süpürge
Ölüm süpürgenin içindedir
Ölümün dilidir ölüleri arayan
Ölümün iğnesidir ipliğini arayan her yerde

Ölüm çocuk yataklarının kıvrımlarında
Ölüm döşeklerde ölüm kara battaniyelerde
Tembelce beklerde canlanır birden bire
Ve yataklar açılır bir limana doğru
Ölümün bir amiral gibi beklediği sahilde