Yalnız Kaldığım Gecelerde Telefonu Elime Alır
Saatlerce Şiir Yazarım
Nedense Kendimi Yanlız Hissederim.
Göz Yaşlarıma Ortak Olur Şiirlerime
Onlarla Hayat Bulur Şiirlerimde
Sonra Bir Çaresizlik İçinde Haykırmaya Başlarım Etrafıma
Adeta Sesimi Duyurmak İsterim Mısralarımda Seher Rüzgarına
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta