Yanlız Kadın. Şiiri - Gölgelerim Esram

Şehrin uzantısı köylüklere kadar dayanmış,
O köylüklerin ışıl,ışıl,karnavalı andıran loşluğu,
Ve şehrin diger yamacındaki o yalnız kadın.
Karanlığın pusu kurduğu lanet kokusu sinmiş
Kişilik kıtlığı ve amaçlarını sadece kötülüğe
Yönlendiren, malum kişi gurupları,
Huzur arayışında kuytuya sığınan,
sinsice yaklaşan düşman ve düşman
yandaşları.
Kutup farklılığı yaşayan,kişilerin
içine kendini, yakıştıramayan
bir kadın ve yalnızlık.
Para,şöhret ve ünvan kumbara kir ve pas.
Yağlı kokmuş bir atlas.
Uzaklaşmak isterdi,farketmiyor fas.
ve şehrin uzantısı nereye giderse gitsin.
Lanet yine terketmiyor.
Huzur endişe taşıyan bir baykuşu andırıp,
adeta sürekli tehdit ediyordu.

Yanlızlık sadık dost.
Diye her an bu fikri tazeliyor du.
Gökyüzündeki yıldızların zik zak çizerek
düşerken ki,ışıltısı ve düştügü boşluktaki gölgesi
Pusu kurar dost sandığın düşmanı aldattığın
zaman.
Takiptedir adımların peşin sıra.
İnsanın aslında kendisidir tek düşman.
Maske takan ve taktıran kişiliklerini
oturtamamış kişi gurupları.
Lanet yağmacıların laneti.
Gölgeler gün ışığına çıkmaktan da
çekinmiyor.
Matemini bekleyen bu yanlız kadın.
Matemle dost olmuş.Karalar giyinir.
Beyazı aslında yarın.