Yanlız Şiiri - Mehmet Coşkun

Beni yanlız sanıyorlar Oysa her yanda gecenin yıldızları var Işıl ışıl gök yüzü Ben yıldızları sayıyorum Aysa gök yüzün de bana gülüm süyor Bir kuş gibide hürüm Sabah oluyor yavaş yavaş Güneş gökyüzzünde gülüm süyor Bir ilk bahar ayında Çiçekler salınıyor usul usul esen rüzgarda Bense bir ağaç duldasında Tomurcuk çiçekleri kokluyorum Bir yağmur çisildiyor sonra Ağaç yapraklarıyla dans ediyorum bense Sırıl sıklam ıslanıyorum Sonra güneş çıkıyor bulutların arasından Halen insanlar beni yanlız sanıyorlar Bense usul usul yaza koşuyorum Kuşların cıvıltısını dinliyerek Ağaçlarda büyüyen meyveleri seyre diyorum Yorgun bacaklarım bükülene dek Sonra bir yerde oturup Güneşi kucaklıyorum İnsanlar yanlız sanarken Beni Zaman geçi veriyor Sonbahar yağmurlarıyla uyanıyorum Güneşi kapatıyor bulut lar Yağmurlar yağıyor Bense şaşkın bir kuş gibi Oradan oraya koşuyorum Sonra diniyor yağmur Bense çamur içinde Annemi babamı özlüyorum Onları düşündükçe Ellerim küçülüyor Gözlerim küçülüyor Yüreğim küçülüyor Bir çocuk olu veriyorum Sonra onların ellerinden tutuyorum Genede insanlar beni yanlız sanıyorlar Zaman geçi veriyor böyle Sonbaharda dökülen yaprakları sayıyorum Ağaçlarda azaldıkça yapraklar üşüyorum Sonra bir sonbaharda uyanı veri yorum Beyaz örtüsünü sermiş doğa Usul usul kalkıp yürüyorum İnsanların ayak izlerini sayıyorum Kipriklerim donuyor Usul usul ağlıyorum Gözlerim kapanıyor Ama insanlar halen beni yanlız sanıyorlar Bense çocukluğumu özlüyorum Bense düştüğüm yerde melekleri görüyorum Bense düştüğüm yerde usul usul ağlıyorum Başucumda birkaç çocuk Beni gök yüzüne uçuruyor Bense annemi babamı özlüyorum Bense çocukluğumu özlüyorum