Yanlış Zaman Şiiri - Muhammet Ali Tünay

Beklemekmiydi aşk aramakmı
Yoksa tesdadufmu
Tek bilinen bilenenlerin değil
Yaşanılıp öğrenilenin doğru olduğu
Ne aşk dengi dengineymiş
Ne de matematikmiş
Aşk koca bir duyusuzlukmuş
Sevdiğini öpmeden doyabiliyormuşsun
Aralıkta sarılmadan ısınabiliyormuşsun
Unutamadıģını dinleyecek kadar sağır olabiliyormuşsun
Gözlerinin içine bakıp yanabiliyormuşsun
Önce hiç beklemediğin insan olarak geliyor
2.yudumda anlıyorsun ama beklediğin olduğunu
Tüm gece ertesi gün gözlerin arıyor ama
Arayamayacagını biliyorsun
Tesadüfen denk geliyorsun  ama
Her şeyin tesaduf olamayacağınıda biliyorsun
Düşünüyorsun düşünüyorsun ve sonunda saçmalıyorsun
İnsan da orda anlıyor dostun değerini
Akıl alıyorsun ama boş içinden geleni yapıyorsun
Orda anlıyorsun insanın ne kadar aciz olduğunu
Tüm kalbinin kolayca iradeni mantığını ele geçirdiğini
Hiç bir insan hakkında duşunemediklerini
Yapmadıklarını umursamadıklarını yapmaya başlıyorsun
Ekiyorsun tohumu ama bu sefer bu kadar kolay olmaycağınıda anlıyorsun
Hem ağacı yeşertmeli hem de tohumun aklını başına getirmeye çabalıyorsun
Karşındakinin ham mı yanmış mı pişmişmi olduğunu anlamıyorsun
Bazen çocuk bazen kadın oluyo ama sen de ne isteğini bilmiyorsun
Ama o istemeden bir şey ler olsunda istemiyorsun
İyi bir insan oluyorsun
İyi bir adam oluyorsun
İyiye gidenin anlatıldığı adam oluyorsun
Ama sen insanın böyle olmasını iyinin sadece ilişki olmasını bağırıpta duyuramıyorsun
Sonuna kadar çabalamak istiyorsun
Ama soğutmakta istemiyorsun
Her an yanında olmak istiyorsun
Yapma etme 2 adıma 1 git diyorlar ama
Sen bir söze koşuyorsun
Bir yerlerdeysek yaşımızla değil yaşanmışlıklarla olduğunu biliyorsun ama
Karakterine ters gidiyorsun
Kendini sorgulamaya başlıyorsun
Kara kedimiyim
Gözlerine bakınca dalıp giden ayyaşmıyım
Yoksa emek verip bunu gören bir kadına aşık olan  ve kırılmak istenmeyenmiyim
Bu seferde karar veremeyip dostlarına soruyorsun
Unutabilirse ilkteki adamsın
Ona soruyorsun
Belki bir gün dedıği adamsın
Bazen babası gibi bazen sevgilisi gibi bazen de çocuğu gibiymiş gibi hissediyorsun
İşte tam orda anlıyorsun aşk sadece bir gibi
Tek başına anlamsız yanındaki ile anlam bulduğunu
Zamanında yaşamış öğrenmiş gibi
Ama çakırken anllattıklarından olmamış gibi
Aşkı yaşayarak hayatı görüp öğreneceksin
Orda anlıyorsun aşk seni çizginden taşırtabilir ama çizgini değiştiremez
Yoksa koca bir takıntıya dönüşüyor
Bazende aşk hayatını çizebiliyor
Ama asla kendinden başka hiç bir şeye neler yaşadığını anlatamıyorsun
Sigara yakıp gözgöze geldiğinde
Ya da kahkaha atarken
Sanki tüm hislerini anlatmakta değil kalpten kalbe taşıyorlar
Ama sen onun ne lunaparkta yanına oturduğu adam ne de senle  baş başa içmeye gittiği adamsın
Tesadüf diyorsun ısrar ediyorsun
Bekleyeyim diyorsun kendini bitiriyorsun
Arıyorsun bulamıyorsun
Benim her başımı kaldırdığımdaki gökyüzüm
İkimizde deryadayız ama aynı denizde değiliz
Ben sürekli kazarken sen ne üstünü kapatıyorsun ne kazmayı eline alıyorsun
Ya kırmak istemdigin için ya da kırıldıgın için
Seni satırlara sığdırmak zor ama düşünmek kolay
Ben yine aynı parkta aynı bankta senle oturup sana daha çok aşık olup
Yine bu şehri gece adımlıyorken
Ayrılırken seni çok sevdiğimi söyleyeceğim
Sonrasında  her saniyemde olduğunu
Kalkar kalkmaz seni özlediğimi
Uykunu bölmemek için söyleyemeyeceğim
Ama düşlerinde dahi olsa seni o harabe köşkte ne tek bırakacağım ne de o kayıkta kürek çekmekten yorulmayacağım
Bunlar sadece bir mecnunun dilindekiler
Ama şair özetlemiş
Sen benim hem gecem hem gündüzümsün hem ayım hem güneşim ama asla kayıp giden yıldızım olma...